بررسی تأثیر شرایط دشوار زندگی بر دگر دوستی و تحمل انسان‌ها

عاطفه همایونی | شهرآرانیوز؛ تا چندی پیش، این یک تفکر رایج بود که هرقدر شرایط اجتماعی و محیطی انسان‌ها سخت‌تر و مشکلات زندگی آن‌ها پیچیده‌تر شود، رفتار‌های خودخواهانه آن‌ها هم بیشتر می‌شود. طبیعی است که در شرایط سخت، افراد اول به فکر خودشان باشند. در این شرایط انسان دوستی، ازخودگذشتگی و فداکاری، ارزش‌هایی والا به حساب می‌آید که انسان‌های خاصی آن‌ها را به نمایش می‌گذارند؛ قهرمان‌های ازخودگذشته.
این ارزش‌ها به قدری برای عموم مردم دور از تصور بودند که حتی برخی، فداکاری برای انسان‌های دیگر در شرایط سخت را «حماقت» می‌دانستند.

اکنون محققان دانشگاه «یورک» به این نتیجه رسیده اند که هرقدر شرایط محیطی انسان‌ها دشوارتر شود، «دگردوستی» و «تحمل» آن‌ها نیز بیشتر می‌شود.
این مطالعه جدید نشان می‌دهد که فشار‌های محیطی، انسان دوستی و سطح تحمل و بردباری انسان‌ها را افزایش می‌دهد. محققان این مطالعه می‌گویند این تغییر در رفتار انسان ها، از افزایش ارزش مواد غذایی و مواد خام نشئت می‌گیرد. طبق نتایج یافت شده، این تغییر رفتار، بیشتر نتیجه فشار‌های زیست محیطی است تا یک پیشرفت طبیعی اجتناب ناپذیر. انسان‌ها در اهمیت دادن به افراد خارج از گروه خویشاوندان یا گروه محلی خود، از توانایی درخورتوجهی برخوردار هستند.

 

این درحالی است که حیوانات نسبت به دیگر گروه ها، رفتاری دفاعی از خود نشان می‌دهند. درواقع میزان «تحمل» طبیعی ما این امکان را فراهم کرده است که تا به امروز در مقیاس جهانی با هم همکاری کنیم؛ نمونه واضح آن، تلاش‌های بین المللی برای کمک به انسان‌هایی است که با بلایای طبیعی مواجه می‌شوند.

 

تیم تحقیق دانشگاه یورک تلاش کردند با استفاده از شبیه سازی‌های رایانه‌ای رفتار هزاران نفر از افرادی که منابع موردنیاز گروه خود را تأمین و با افراد گروه‌های دیگر ارتباط برقرار می‌کردند، مشخص کنند که چه فشار‌های مهمی در تکامل انسان، ممکن است میزان «تحمل» بین گروه‌های انسانی را تحریک کند و پذیرش افراد خارج از گروه را برای انسان‌ها افزایش دهد.

براساس یافته‌های این مطالعه، احتمالا این رفتار از زمانی آغاز شده است که انسان‌ها قاره آفریقا را ترک کردند و با شرایط محیطی دشوار و متغیر روبه رو شدند. شواهد باستان شناسی مربوط به دوره ۳۰ هزار تا ۳۰۰ هزار سال پیش، از میزان تحریک بیشتر سطح تحمل و تعاملات مکرر بین گروه‌های مختلف انسانی خبر می‌دهد. به صورت مشخص، این همان زمانی است که انتقال مواد خام در فواصل بسیار طولانی‌تر و بین گروه‌های کاملا جداگانه انجام می‌شده است.

محققان دریافتند در شرایط دشوار محیطی که انقراض یک گروه بسیار محتمل بوده است، گروه‌های انسانی که منابع خود را به اشتراک می‌گذاشتند، در قیاس با گروه‌هایی که منزوی‌تر بودند، شانس بیشتری برای زنده ماندن داشتند.

با این حال در محیط‌های غنی از منابع انسانی، به اشتراک گذاری منابع، بهره کمتری برای انسان‌ها داشت و در محیط‌های دشوار، منابع جمعیت آن قدر کم و محدود بود که امکان تقسیم منابع، نامحتمل به نظر می‌رسید. پنی اسپایکینز، پروفسور باستان شناسی ریشه‌های انسانی در دانشگاه یورک، می‌گوید: «یافته‌های مطالعه ما مبنی بر اینکه سطح «تحمل» انسان‌ها برای موفقیت آن‌ها بسیار اهمیت دارد، شاید تعجب آور باشد، زیرا ما اغلب دوران پیش از تاریخ را یک دوران رقابتی درنظر می‌گیریم.

 

با این حال ما دریافتیم در شرایطی که افراد منابع خود را با افراد نیازمند در خارج از گروه خود تقسیم می‌کنند، در درازمدت همگی از این اشتراک گذاری سود می‌برند.» علاوه بر این، دکتر جنیفر سی فرنچ، مدرس باستان شناسی دوران پارینه سنگی در دانشگاه «لیورپول» که در این تحقیقات جدید شرکت کرده است، می‎ گوید: «یافته‌های مطالعاتی ما کاربرد‌های مهمی در بحث‌های گسترده‌تر درباره خلاقیت و نوآوری‌های انسانی و میزان تکامل فرهنگی که در این دوره به وقوع پیوسته است، دارد. این یافته‌ها به معما‌هایی که درباره میزان تغییرات فرهنگی انسان‌ها در دوران بین ۳۰ هزار تا ۳۰۰ هزار سال پیش وجود دارند، نیز کمک می‌کنند.»

منبع: ساینس دیلی